Toom
Ik ben een jongen op het schoolplein. Ik loop op je af.
Oorlog
verbeeld je
je begeert de verten, de nevels nevens de velden, het tevreden gekwetter der merels.
The Class of 1992
We begroetten elkaar zonder tekst. Soms heb je geen woorden nodig om contact te kunnen maken.
Genoeg
Dat hij op een dag wakker wordt, de vogels hoort scharrelen tussen de takken.
Ik ging naar de keuken met een bijl
Angst is raar spul, je kunt het bijna niet doorslikken en al helemaal niet uitspugen.
Firestarter
‘Fuck them and their fucking law,’ schreeuwt MC Maxim door de microfoon over de hoofden van tienduizenden Russen
Mensen werden cijfers
Ik ploegde me door het archief van het Rode Kruis en ineens bestond mijn stamboom niet langer uit namen alleen.
De wetenschap van het afscheid
Dus ik ging, die dag. Ik ging die dag, die regenachtige dag omdat ik dacht: dit is de dag dat ik moet gaan.
waar we waren waar we zijn
Is er nog een weg terug. Kunnen we terughalen in onze herinnering wat het was. Zoals het ons voor ogen stond.
Naar huis
In de lucht hangen grijze duizenden kilo’s zware monsters. Op de grond kruipen reuzenschildpadden.
Napels zien
Wat onze laatste blik op Napels had kunnen zijn, gaat aan ons voorbij.
De President
'Wacht,' zegt Maxim, hij zet zijn fiets tegen een boom. 'We moeten even overleggen.’
Waarkalenders
met een vroeger vriendje werd ik het over grenzen maar niet eens
