papieren helden

Hoe vaak heb ik dit gewenst:
Dat hij op een dag wakker wordt, de vogels
hoort scharrelen tussen de takken.

Dat hij een trui aantrekt met een ruim zittende hals,
het soort waar je doorheen kunt ademen. Dat hij naar buiten
loopt, door de paleistuin, waar kiezels onder zijn schoenen
knisperen. Dat hij halt houdt, de vogels niet alleen hoort,
maar ook ziet: veren verschillend in kleur en lengte.

Dat hij de zon op zijn voorhoofd voelt,
als de kus van die jongen, lang geleden
in Leningrad.

Dat hij door zijn knieën zakt 
en zegt: het is genoeg.