papieren helden

Ik zie hem niet, de wondergedachte. Niemand heeft hem, iemand verstopt hem. Zo'n vonk die raast door een kooltje. Zo'n zwart bakje uit een rol van zilverpapier. Daar kan wierook in of hasj of spul. Ken je zo'n kooltje? Dat gloeit. Dat hele bakje gloeit. En jij hangt daarboven met je hoofd en ademt die zware adem. Dat je even denkt er gebeurt niets, maar. Dat je opeens begrijpt, supersnapt, behapt, niet meer stopt met inzien, jouw buik geen buik maar een bodemloos ding een kuil onder je keel geef mij twee patat oorlog drie nutsen.

Je zegt

Luister gasten zo en niet zo en doe niet zo en ga zooo. Druk op die knop van stop nieuwe plaat op dubhop tough pop en stop. dans die dans dans die nieuwe dans die goeie dans laatste kansdans. dans die dans. begrijp je.

een einde hoort abstract te zijn een soort gat in de tijd waar het kromt. waar het zoemt en shaket en niets is wat het is waar het schuift en verschuift en begint. een soort boog snap je. niet dat het te fucking heet wordt er geen water is om je dorst te lessen geen frisse lucht geen niks lucht en dan wel weer water zat om in te verzuipen. een einde hoort abstract te zijn.

ver weg in de tijd zo ver weg dat het wijkt dat het eindeloos lijkt en ook is

moet het einde zijn