papieren helden

Julie D. O’Rourke is zwanger. Oftewel Rudyjude is zwanger. Rudyjude heeft blond haar. Vorig jaar had ze het iets te blond gemaakt. ‘Too many highlights,’ verklaarde ze in haar story, ze moest er zelf ook even aan wennen. Ik zag hoe ze haar hoofd van links naar rechts draaide, de camera als spiegel gebruikte. Wij – ons, mijn vrienden en ik bekeken geconcentreerd het resultaat en bespraken wat we ervan vonden. Luca was teleurgesteld. ‘Ik dacht dat ze van nature blond was.’

Ik boekte meteen een afspraak bij de kapper. En had maar geld genoeg voor "halve highlights". In aanloop richting afspraak vroeg ik me telkens af of een halve verfbeurt betekent dat de kapper dan alleen de bovenkant of alleen de onderkant zou verven. Of alleen de voorkant en dan niet de achterkant. Uiteindelijk bleek dat de highlights rondom mijn hele hoofd werden gezet, maar dan wat meer verdeeld. Dus minder siroop, meer water, maar het glas wel tot de rand gevuld. Het resultaat leek niet op dat van Rudyjude. Net als dat mijn outfit van een beige katoenen broek met een wollen trui ook niet overeenkomt met haar spiegelbeeld. Ik lijk meer op hoe mijn moeder eruit zag als ze me vroeger in haar pyjama met een jas erover naar school bracht. De ernst waarmee ze mijn mondhoeken snel met haar spuugduimen schoonmaakte, dát zie ik als ik in de spiegel kijk in deze outfit.

De indeling van het huis van Rudyjude is een mysterie maar met behulp van extra foto’s op Pinterest, Instagram en wat interviews zijn mijn vrienden en ik eruit. Het zwarte houten Tiny huis in Maine heeft boven twee slaapkamers. Luca denkt dat de kinderen ieder op een eigen kamer slapen. Er zijn twee zoons: Diogo en Rui, dat spreek je op zijn Amerikaans uit. Het zijn Portugese namen – haar man Tony (Anthony) is Portugees. Zijn vader is overleden. Soms bakt Rudyjude weleens een chocoladetaart op basis van de recepten die haar schoonvader achterliet. Maar omdat ze maar een deel van de recepten heeft komt ze voor raadsels te staan zoals moet de taart in de oven of in de koelkast? En dan doet ze maar wat, het is altijd een succes. Rudyjude spreekt de namen van haar zoons Amerikaans uit, dus wij ook. Wroewie en Djoogoo. Ik denk persoonlijk dat de kinderen een kamer delen (en hoe moet dat dan straks met de derde?). Want stel de jongens slapen ieder op een eigen kamer, dat zou betekenen dat Rudyjude en Tony in de woonkamer slapen en elke ochtend hun bed netjes opmaken. In de woonkamer staat wel een tweepersoonsbed. Maar dat lijkt meer voor de sier. Dit bed staat voor de tv. Ze hebben The Frame, zo’n tv die je op schilderijstand kan zetten zodat het net lijkt alsof je een kunstwerk aan de muur hebt in plaats van een televisie.

Beneden in de bijkeuken staat de SMEG-koelkast, roomwit van kleur en er is een hele kleine keuken met een elektrisch kookplaatje waar Romy zich vooral aan ergert.

Romy houdt van koken. Ze kan de elektrische kookplaat niet áánzien. Ik heb daar minder moeite mee. De jongste houdt van koken, Rui is in oktober vier geworden. Als hij staat te roeren in zo’n hete pan op dat wiebelige kookstel, dan vind ik dat ook wel een beetje spannend.

Haar kinderen eten alles. ALLES. Zo hup, een oester direct uit de zee, slurpen ze zo op. Of gras uit de tuin, die roert Rui dan door een saus. Of ze trekken siroop uit een boom, koken bloembladeren – die drogen ze en dat wordt krokant, als snack tussendoor. Ze maken zelf rozenbotteljam, broodjes met heel veel vlees en lagen saus, mandarijnpoeder met een mandarijnpoederapparaat waar ik me over afvraag waar in het tiny house dat apparaat staat, boter maar dan niet zomaar boter: boter in de vorm van een gans, zelfgemaakt ijs of gewoon squid ink pasta from scratch.

Ingeborg heeft uitgevogeld hoe waar wat de kinderen doordeweeks zijn.

‘Ja hehe, ze hebben vier dagen in de week een au pair die creatieve dingen met ze doet!’ Daarnaast woont de moeder van Tony ook tegenover hen. Naar het schijnt is zij heel rijk. Ik weet niet of zij ook in een tiny house woont. Ik weet wel dat ze regelmatig op de kinderen past.

Ingeborg noemt iets ‘heel erg Rudyjude’ waar andere mensen iets ‘mooi’ of ‘goed gelukt’ noemen. Toen ik bijvoorbeeld mijn woonkamer had veranderd omdat de badkamerventilator was doorgefikt, de badkamer in brand stond en we tijdelijk in de woonkamer moesten slapen, zei Ingeborg over de foto van de bedden in de woonkamer ‘Ik vind het méga rudyjude!’. En Romy gebruikt Rudyjude als werkwoord.

‘Ik heb me ingeschreven voor een moestuin. Wie wil dat ook? Gezellig samen rudy-judy-en.’

Luca troost zichzelf bij het idee dat Rudyjude haar zwakke plek is dat ze geen vrienden heeft. Ik denk dat ze wel vrienden heeft want soms gaat ze met een gevulde picknickmand waarin driehoekvormige sandwiches zitten naar zee of naar het bos en dan zie je hele groepen mensen van hun leeftijd samen, en niemand drinkt. Dat vind ik knap. Dat ze zo alcoholloos door het leven gaat. En ook dat ze, als ze op reis gaat, iets doet met haar handen. Dat ze dan iets gaat naaien of lezen. Terwijl als ik vanaf de passagiersstoel alleen maar vluchtig lees wat er op een pakje kauwgom staat, word ik al misselijk.

Voor elke verjaardag maakt Rudyjude een vilten kroon. Daar en ook over de sinaasappels in de kersttakken, heb ik mezelf ooit kritisch uitgesproken op Instagram omdat het me opviel dat iedereen zo’n vilten kroon maakt voor zijn kind en ik wilde voorkomen dat we eenheidsworsten worden. Ik denk dat het vooral mijn angst is dat ik:

Niet in staat ben om zo’n kroon te maken en me er dan maar tegen afzetten.

Bang ben om een eenheidsworst te zijn.

Op mijn vilten kroon kritiek reageerde Brienne met: ‘Ja doei, ik zou wel willen maar kán haar niet eens nadoen.’

Toen ik Rudyjude pas volgde was ze bezig met het maken van een wandkleed met haar kinderen en ik was toen nog in de illusie dat dit het enige was wat ze met haar leven deed. Als ik ooit een wandkleed zou maken met mijn kinderen dan zou ik daarna nooit meer iets hoeven doen. Later kwam ik er pas achter dat het wandkleed een fractie van haar knutselambities is.

Brienne ging verder met: ‘Jij hebt haar wel nageaapt qua verkering want jouw vriend is ook een soort Tony.’ gevolgd door: ‘En de sinaasappels in de boom zijn toch leuk en dat kan ik wel. Dus...’ Waarop ik zei: ‘Mijn vriend is geen Tony, I wish. Nee toch niet. Ik denk dat Tony echt onaardig kan zijn.’ Hierbij is mijn mening vooral beïnvloed door Luca. Zij heeft mij een keer overtuigd dat Tony een rottig persoon is. Iemand die niet tegen zijn verlies kan, heel vaak in de spiegel kijkt en lacht om zijn eigen grapjes.

Waarna Brienne zegt: ‘Ik vind ook dat Tony soms zo strak kijkt.’

Ik schrijf terug: ‘Volgens mij is ie ook een hele egoïstische klusser. Dat hij heel lang aan iets irrelevants gaat schaven.’

Ik heb wel de bikini gekocht die Rudyjude aan heeft op een foto. Hij kost 130 euro en het duurt ongeveer drie dagen voordat de stof droog is nadat je bent gaan zwemmen. Ik heb een andere kleur dan Rudyjude. Nu blijkt dat zowel Romy als Luca deze bikini ook hebben gekocht. En Luca belde net om te zeggen dat ze een idee heeft. Maar eerst moet ik zeggen dat Rudyjude dus ook broeken ontwerpt. Hele lelijke broeken. Waarbij de nadruk door middel van pads die op de bovenbenen zijn genaaid, erg op het kruis ligt. Nu zegt Luca aan de telefoon:

‘Ik heb een idee. Ik denk dat ik Rudyjude ga mailen om haar te zeggen dat ze mij die broek moet sturen. Want ik denk dat die broek perfect bij mij is en ze er zo heel veel kan verkopen.’ Ik reageer natuurlijk nogal verontwaardigd omdat Luca altijd heeft beweerd deze broek lelijk te vinden.

'Huh, maar je vindt haar broek toch lelijk? Jij zei dat de nadruk te veel op het kruis ligt!’

‘Ja klopt. Maar ze heeft me geïnfluenced.’