papieren helden

Moeder leunend tegen de muur van mijn slaapkamer.
Ze keek naar mij. Bewoog haar hoofd niet
alsof ik voor haar de enige was. Alsof ze
door niks anders gestoord wilde worden. Behalve door mij.
De zon maakte onuitwisbare vlekken op haar gezicht.

Ze vond dat ik naar muziekles moest gaan. Ik ook.
Ze vond dat alles wat ik zei bijzonder was.

Ze vond dat ik niet altijd lief hoefde te zijn. Dat
ik soms mocht schreeuwen
als ik naar buiten wilde, maar binnen moest blijven.

Ze vond dat ik moest blijven huilen als ik ermee moest stoppen
terwijl ik net was begonnen.

Ze vond dat ik het goed deed op school.
Ze vond dat ik helemaal niet naar school hoefde.
Niet om te leren, maar gewoon voor de gezelligheid.
Ze vond dat ik elke dag ijsjes en chips mocht eten.

Ze vond dat ook ik mijn kont mocht laten zien op school
en dat ik daarna heel snel mijn rok omlaag moest doen.

Ze vond ook dat ik tot heel laat buiten mocht spelen
met jongens.

Ze was de aller-stilste moeder van de hele wereld.
Zo stil als de vitrage die
licht doorlaat in ons huis van steen.

*

Samen met mij stond de halve buurt buiten in de kou bij elkaar
alsof we aan het wachten waren op een ruimteschip
waar een alien uit ging komen met miljarden kaarsjes
op een taart Om het nieuwe jaar van de wereld
met ons te vieren Dat gebeurde niet
In plaats daarvan vielen luide en lichte bommen op onze straat
Zoals die vielen in de geheime plekken van mijn leven afgelopen 3 jaar
Ik ging naar de kapper om de schade te verminderen
liet de gespleten uiteinden van mijn haren knippen
Ik ging naar feestjes voor meisjes zonder vader
Gelijk met de bommen vlogen er armen om me heen
Ik greep er zoveel als ik kon en troostte mezelf
Alle ogen die elkaar ontmoetten in het donker
wensten elkaar het beste toe

*

als het nacht is en we slapen
echt we slapen maken monniken
beschuit met muisjes in de naam
van tra la la breien engelen gewaagde
truien verkopen die op de markt
tikt het uur van je hopsasa doe mij na
as van de straten

als er een engel om de hoek zichzelf laat
zien die met zijn losser wordende huid
mijn geur opvangt fluistert hij in met
melk gevulde oren van kinderen over
consumptiebonnen
bij het troebel geworden licht maken
monniken beschuit met muisjes breien
moeders gewaagde truien tikt het uur
van je hopsasa doe mij na as van de straten

een engel vangt ons op
met zijn losser wordende huid fluistert
de ochtend in de stad