papieren helden

1

De vrouw zit op de bank met de gordijnen dicht. Ver weg klinkt het knallen van vuurwerk. Het is Nieuwjaar. De vrouw pakt een boek van tafel en begint met lezen. Een ijsbeer, moederziel alleen op een ijsschots, drijft door de nacht.

2

Ach jee, denkt de vrouw. Wat zielig. Volgens mij is het nog een kind. Hoe noem je een kinderijsbeer eigenlijk? Nou ja, dat doet er niet toe. De vrouw legt het boek neer en loopt naar de koelkast. Een beetje camembert dan maar, met toast. En een pinot grigio. Even denkt de vrouw dat ze iets hoort plonsen in de wasbak. Alsof daar een vis met zijn staart klappert. Maar de wasbak is leeg. Terug op de bank neemt de vrouw een hap van de camembert. Er breekt een stuk van de ijsschots af. De ijsbeer roept om hulp.

3

De vrouw kijkt op. Hoort ze nou iets janken? Een dierlijk, langgerekt gejammer, alsof een trompet onder water wordt bespeeld? Ze schudt haar hoofd, neemt een slok van de pinot grigio. Misschien kan ze wat klassieke muziek draaien? Nee, geen muziek, daar wordt ze onrustig van. Zeker nu ze soms nog vuurwerk hoort knetteren. Ze slaat een bladzijde om. De nacht is onverbiddelijk zwart en het water is onstuimig. Golven duwen de ijsschots heen en weer. Met moeite blijft de ijsbeer op vier poten staan. Schuim slaat tegen zijn snuit.

4

Wat een akelig verhaal, denkt de vrouw. Ik had niet gedacht dat het zo naar zou zijn. Ze eet nog wat kaas, drinkt nog wat wijn. Valt van de bank omdat het huis schuin voorover helt. Gaat weer zitten en fatsoeneert haar jurk. Bladert verder. Kleiner en kleiner wordt de ijsschots. Haaien komen, vinnen snijden dreigend door het water. De ijsbeer maakt zich zo klein mogelijk.

5

Dit is niks, denkt de vrouw. Zo wil ik het nieuwe jaar niet beginnen. Ze zet de camembert en de pinot grigio terug in de koelkast. Poetst haar tanden, loopt naar de slaapkamer. Daar zijn de gordijnen nog open. De vrouw werpt een blik uit het raam. Maanlicht bestrooit het water met zilveren spikkels. De oceaan is kalm, het huis drijft rustig op de stroming. In de verte ziet ze de lichten van een andere woning die voorbij dobbert. Nog verderop een tweede en een derde. Een eenzame vuurpijl maakt zich los van een balkon, klimt naar de hemel, spat uiteen in duizend kleuren.